چطور می توان از تماشای یک نمایش لذت برد وقتی صندلی شکنجه گر سالن تمام مدت بر کمر و گردن می کوبد؟ ! وقتی فضای جلوی پا یک اپسیلون جا برای باز شدن زانو ندارد؟ !
چطور می توان از نمایش لذت برد وقتی نور صفحات موبایل تماشاگران بی وقفه روشن و خاموش شده و سوهان به اعصاب می کشد؟ !
وقتی کارگردان نمایش در مرکز بهترین باکس سالن نشسته و خودش پیش قراول موبایل بازی می شود !
فیلم میگیرد،چت میکند،وبگردی و ...
وای مگر می شود؟ !
متاسفانه در اجرای سانس اول پنج شنبه ۱۳ اردیبهشت که شد.
آخر نمایش با تقدیم احترام به کارگردان نمایش گله می کنم و پاسخ ایشان این است که مجبور بودم چون در اتاق فرمان نا ... دیدن ادامه ›› هماهنگی بود.
عجب ! !
شما اتاق نور را از بعترین صندلی سالن هدایت می کنی؟ بعد از چندین روز اجرا هنوز عوامل هماهنگ نیستند؟
فیلم برداری و وبگردی هم برای هماهنگی بود؟
وقتی سطح احترام به مخاطب از طرف شما که اصلی ترین قطعه ی نمایش هستی چنین است وای به حال دیگران.
و اما
اجرای متوسطی دیدم.مدت آن بر خلاف نظر برخی دوستان برایم طولانی نبود( با پوزش از کمر و گردن و پاهایم). نمایش در پرداخت شخصیت ها و منطق قصه ضعف های فاحشی داشت که گروه موسیقی بیشترین تاثیرش پوشاندن آنها بود.از کیفیت صدا که بگذریم در طول اجرا از آنچه می شنیدم لذت می بردم.
اگر تعداد اعضای گروه حرکت بیشتر بود شاید کمک بیشتری به جذابیت های نمایش می شد.حیف که برای آقای دکتر کاکاوند طراحی حرکت و لباسی نبود..به نظرم ایستایی ایشان در هنگام روایت رمق نمایش را کم کرد.
چرا باید در ابتدای اثری درام و در تکراری کلیشه ای اعضای نمایش روی زمین نشسته شاد بنوازند و کف بزنند و مخاطب را به همراهی بخوانند؟انتخاب موسیقی این بخش می توانست هوشمندانه تر باشد.
در مجموع نمایش قابل احترام بود اما نه چنان که برایش کلاه از سر بردارم