یک تاتر "خوشمزه، با نمک، گوگولی."
تجربه جدید و البته جذابی بود . تاتر صامت!
نه فقط صامت، بلکه چهره ها هم با صورتک پوشیده شده ! یعنی دو تا ابزار اصلی هر بازیگر یعنی بیان و میمیک رو ازش بگیری و بخواهی که فقط و فقط با زبان بدن همه حرفش رو بزنه. که انصافا بازیگرها موفق عمل کردن.

نقاط قوت کار:

۱. کارگردانی ... دیدن ادامه ›› جسور.
۲. زبان بدن عالی بازیگرها.
(در این مورد تعجب میکنم از بعضی کامنتهای غیرمنصفانه و غرض ورزانه! دوستان عزیز قطعا تو لیست بازیگرها اسم چارلی چاپلین و مستربین درج نشده . پس لطفا منصف باشید و از هر کاری به اندازه خودش انتظار داشته باشید. عوامل این کار مسلما چارلی چاپلین نیستن ولی می تونن شاگرد خوبهای مکتب چارلی چاپلین باشن. تاکید میکنم که خروجی کارشون واقعا قابل دفاع و قابل احترامه.)
۳. صورتک های خوبی ساخته شده بود که با کاراکترها همخوانی داشت و به درک مخاطب از کاراکترها کمک زیادی میکرد .
۴. استفاده از رنگ. که طراحی لباس و صحنه رو جون دار و سرزنده کرده بود.
۵. موسیقی که کلا به فرم فانتزی کار میومد.

در مجموع کار دوست داشتنی و دلچسبی بود و پیشنهاد میدم.