تاتر متفاوتی بود.
فضا جوری بود که ابدا حس نمی کردی بازیگر روی صحنه است. انگار زندگی واقعی جاری بود.
کمتر پیش میاد انقدر به لحاظ حسی و عاطفی درگیر یک نمایش بشم ولی این داستان یه جاهایی واقعا منو برانگیخته کرد. با اینکه هیچ گاه تصمیم به مهاجرت نگرفتم، ولی جنس دغدغه های امید، مرجان و خصوصا مادر نادر خیلی برام ملموس بود‌. حرفهای مادر نادر جوری روح و روانم رو به بازی گرفت که وسط اجرا قلبم داشت می ترکید!
فکر میکنم این نمایش قابلیت اینو داره که تماشاگری رو که قصد مهاجرت داره، از تصمیمش منصرف کنه یا حداقل مرددش کنه.
در کل تاتر خیلی خوبیه و توصیه به دیدن دارم.

پی نوشت: مگه یک معلم تافل اینجوری لباس می پوشه؟ با اون روپوش و دستکش بیشتر شبیه کادر درمان بود!!!

امشب یکی از تاترهای خوب زندگیم رو دیدم.
نمایش بسیار قوی بود، سطح کمدی کار بالا و در مجموع تاتر پرزحمتی بود.
همه چیزش به همه چیزش می آمد . یعنی همه چیزش با هم خوب بود!!!

دکور و میزانسن های زیبا که در همه صحنه ها تعادل بصری جالبی داشت، طراحی لباس و گریم های واقعا خوب، موسیقی خوب و بازیهای خیلی خیلی خوب. محمد معتضدی درجه یک بود، همچنین بازیگر نقش رابعه بلخی ، و نگم از بازیگر نقش چاپلین که بازی واقعا سختی رو به بهترین شکل انجام داد.

قصه نمایش جالب و بامزه است . البته برای درک بهتر دیالوگها، قدری اطلاعات تاریخی در مورد کاراکترها لازمه که متاسفانه اطلاعات من کافی نبود.

همگی خسته نباشید و امیدوارم دور سوم اجرا هم تمدید بشه.

"تا چند کشی نعره که قانون خدا کو؟ گوش شنوا کو؟
آن کس که دهد گوش به عرض فقرا کو؟ گوش شنوا کو؟ "

یادش بخیر جشنواره تاتر فجر سال 1399 ، جلوی تالار وحدت حسابی زیر بارون خیس شدیم و یک نمایش خیابانی جذاب دیدیم به نام "مضحکه در مضحکه" به کارگردانی خانم مهری و بازی امیرحسین انصافی و سامان شکیبا.
نهایتا هم امیرحسین انصافی جایزه بازیگری گرفت برای اون اجرا ، و هم خانم سمیه مهری جایزه کارگردانی و هم سامان شکیبا جایزه طراحی حرکت .
و دیشب نمایش زیبای دیگری از خانم مهری دیدیم که خاطره خوش اون شب برام زنده شد چرا که بخش عمده نمایش "مضحکه در مضحکه"به درستی و به زیبایی در این نمایش گنجونده شده بود.
اجرای دلچسبی بود . به تک تک عوامل خسته نباشید و دست مریزاد میگم.
1. تاکید می کنم که این اجرا رو ببینید. یک نمایش ایرانی شریف ، دغدغه مند ... دیدن ادامه ›› با خط روایی جذاب، که میشه گفت از بسیاری از نمایشهای ایرانی و آیینی سنتی یک سر و گردن بالاتر بود.
2. دو شب پیش که اجرا رو دیدیم، میکروفون امیرحسین انصافی خراب بود. یعنی مثلا وقتی با اون صدای زیبا داره نقالی و تعزیه میخونه ، هی صدا قطع و وصل میشه!!!! امیدوارم این مشکل تو شبهای بعدی برطرف شده باشه.

پی نوشت: گروه حرکت در نمایش خیابانی مضحکه در مضحکه قوی تر و هماهنگ تر بودند نسبت به اجرای سنگلج!!!

و یک سوال: آیا تمامی بخشهای داستان مبتنی بر واقعیت بود؟ حتی داستان اون خانم عاشق پیشه؟

در مجموع تاتر خوبی بود .
همه بازیها عالی بود. بازی مهرداد ضیایی که گفتن نداره ولی بازی کوتاه مازیار مهرگان بیشتر از بقیه به چشمم اومد ، لحن دیالوگ گفتنش، میمیکش، مکثهاش. اخیرا کان لم یکن رو ازش دیده بودم و تو هر دو تا کار عالی بود.

یکی از لطفهای دیدن اجراهای کهبد تاراج و رضا بهرامی ، اینه که قبل و بعد اجرا آدم به مطالعه کردن و گوگل کردن وادار میشه. و این خوبه!

پی نوشت:
۱. تا آخر اجرا منتظر بودم احمد دلجو چهارپایه خوانی بکنه. که نکرد!
۲. کاش رورانس داشتید. آخه به طور کل ریتم و انرژی کار پایین بود که البته شاید جنس داستان اینجوری اقتضا میکرد.

همه چیز این اجرا عجیب و غریب پیش رفت برام...
صحنه اول حس کردم قراره که این اجرا رو دوست نداشته باشم ولی هر صحنه ای که جلو رفت، بیشتر مجذوب شدم.

یک تاتر واقعا حرفه ای. طراحی نور و موسیقی خوب بود.
بازیها خیلی خیلی قوی بود. بازیگر نقش مده آ بیان و بدن تحسین برانگیزی داشت.
طراحی صحنه فکر شده ای داشت. سه تا اکسسوار ساده که در صحنه جابجا میشد و کارکرد و مفهومش تغییر میکرد.
خسته نباشید همگی.

اختلاف فاحشی بین کیفیت کار بازیگرها بود و این خوب نیست. دو تا از بازیگرها بازی حرفه ای ارائه دادند و بقیه آماتور بودند.
قصه خوب بود.
موسیقی بد .
در کل، تاتر حرفه ای محسوب نمیشه ولی تاتر تجربی نسبتا خوبیه.
خدا قوت میگم به همه عوامل. خسته نباشید .

ما عادت داریم خونوادگی پرواز کنیم"

تاتر بما هو تاتر!
یک مونولوگ کوتاه و ساده ولی حرفه ای و شریف که به شعور و وقت تماشاگر احترام میگذاره.
متن ... دیدن ادامه ›› گیرا و اجرای گیراتر. مخاطب کاملا با دنیای ذهنی یک کفترباز احساس قرابت میکنه تا جایی که وقتی به خاطر گم شدن کفترش به رئیس جمهور نامه می نویسه، باز هم درکش میکنی و رفتارش برات توجیه پذیره.
در مجموع کار به اندازه و لذت بخشی یه. قرار بود اجرای آخر باشه ولی خوشبختانه تا اواخر خرداد تمدید شد. پس ببینیدش.

پی نوشت: همون دقیقه اول اجرا ، لهجه شیرازی زنبور اشتیاقم رو دو چندان کرد. همچنین جزو چند نفری بودم که حین اجرا زنبور بهمون تخمه ژاپنی داد. (تاتر کمی تعاملی بود!) خوردیم و پوستش رو تف کردیم وسط صحنه! (ما بی نزاکت نیستیم خواست بازیگر بود😄)

راستش جز بازی خوب بهنام شرفی در اپیزود تولدش، از هیچ چیز دیگه این کار لذت نبردم.

یکی از ایرادات من اینه که موقع تاتر دیدن بیشتر درگیر فرم اجرا میشم تا داستان‌ . ولی موضوع این نمایش عمیقا منو به فکر فرو برد. تامل برانگیز بود. و وقتی جالب تر شد که آخر اجرا فهمیدم کاراکترهای نمایش مابه ازای بیرونی داشته اند!

بازیها خیلی خوب بود ، خصوصا اون آقای الکلی!
اون صحنه ای که دو گروه از بازیگرها دو طرف سن نمایش بودند و همزمان دو صحنه رو به موازات هم بازی میکردند، عالی کارگردانی شده بود. و تسلط گروه ، حاکی از تمرین زیادشون بود. حسابی لذت بردم از پاس کاریهاشون ، سکوتهای به جا و همراهی به موقع نور.
کلا طراحی نور و طراحی صحنه خوب و فکر شده ای داشت.

همگی خسته نباشید.

در مجموع نمایش دلچسبی بود‌ و راضی از سالن بیرون اومدم. قصه اش رو دوست داشتم. خط روایی منسجمی داشت.

ایده های بانمکی داشت مثل توضیح صحنه ، استفاده از هنرورها، استفاده از تکه های موسیقی در لابلای اجرا.
کمدی به اندازه، طنز موقعیت و شوخیهای تک خطی. یکی از نقاط قوت این کار ، گروه موسیقی اش بود .

در مجموع در این روزهای کسادی تاترهای خوب، بعد از فین جین و دشمن خدا، این اجرا رو پیشنهاد میکنم. (کان لم یکن رو هنوز ندیدم ولی شنیدم کار خوبیه.)

عیب کار شاید عدم تبلیغات کافی بود . این اجرا قابلیت داره که بیشتر از این، مخاطب داشته باشه.
تعداد تماشاگرها کمتر از بازیگرها بود !!!

پی نوشت: نقش اول این تاتر، همون کاراکتر معتاد نمایش فین جین بود ؟؟؟؟؟