خسته نباشید به عوامل نمایش
موضوع و ایده‌ی اصلی جالب بود. و اینکه دنیای هر موجودی تنها حول ویژگی‌های خودش می‌گشت پیام ارزشمندی را منتقل میکرد. البته غافل شدن پدر و مادر از نوزاد در میان جنگل با انواع حیوانات برایم دور از ذهن بود.

ابعاد عروسک‌ها برای بچه‌ها جذاب بود و نقش میمون پرانرژی‌تر و جذاب‌تر از همه اجرا شد.

به نظرم جاذبه و کشش متن و فراز و فرود وقایع بالا نبود و تنها چند دقیقه بعد از شروع، تعدادی از بچه‌ها سرگرم حرف زدن‌های بلند و طولانی و راه رفتن شدند که البته نیازمند مدیریت همراهان بزرگتر است.
همچنین تغییر نقش شخصیت اصلی ابتدای نمایش به عروسک‌گردان، برای کودک کمی گیج‌کننده بود.

در کل فکر میکنم تماشای این نمایش شاد با دکور و عروسک‌های رنگارنگ آن برای کودکان زیر ۴ یا ۵ سال و کودکانی که ترجیح میدهند در طول نمایش کمتر غافلگیر و هیجان‌زده بشوند، تجربه‌ی خوبی باشد.

خسته نباشید به همه‌ی عوامل این نمایش تماشایی!

اینکه هنرمندی فارغ از محدودیت‌ها بتواند امضای خودش را داشته باشد اما درگیر کلیشه هم نشود و هربار مخاطب را غافلگیر کند، قبلا برایم دست‌نیافتنی به نظر میرسید اما خلافش ثابت شد!

به نظرم تمام جنبه‌ها، از آموزنده بودن گرفته تا مفرح بودن، بسیار قوی و فکر شده بود، که نشان‌گر دغدغه‌مندی و مهارت بی‌نظیر گروه است.
فکر میکنم ذهن هر کس با هر سن و دغدغه و رویکردی میتواند به نوعی درگیر پیام این نمایش بشود. برای من تلنگری‌ بود که ما را به بازنگری مفاهیمی کهن که شاید امروز لزوم گنجاندشان در زندگی و فکرمان را ندانیم دعوت میکرد.
همچنین به زیبایی هرچه تمام‌تر غبار را از حقیقت پشت سنت‌ها و رسوم کهن پاک کرد. چه معانی مهمی فراموش شده‌اند و ما تنها پوسته‌های رنگارنگ ... دیدن ادامه ›› توخالی‌شان را با بی‌حوصلگی گرامی می‌داریم.
در عین حال نشان داده شد که چطور روح حقیقت میتواند به شکل‌های مختلف در هر دوره‌ای تجلی پیدا کند.
و پیروز چقدر ماهرانه به تعادل میان دو قطب اصالت و پویایی رسید…

بعد از تماشای نمایش، مدام به این گفته فکر میکنم:
»
There are no new fundamentals. Truth is not new; it’s old.
You’ve got to be a little suspicious of the guy who says, ‘Come over here, I want to show you my manufactured antiques!’
No, you can’t manufacture antiques.
«
Jim Rohn

خسته نباشید به همه‌ی عوامل این نمایش تماشایی و دوست‌داشتنی.
انجام این شخصیت‌پردازی عالی در چنین مدت کوتاهی تحسین‌برانگیزه. انگار مدت‌هاست با این شخصیت‌ها زندگی کرده‌ایم و منش هر کدام را میشناسیم.
کیفیت اجرا، تسلط و انرژی‌ بازیگران به لحاظ کلامی و فیزیکی فوق‌العاده بود.
توازن عالی میان سرگرم‌کننده بودن و غنی بودن به لحاظ محتوایی دیدنی بود.
دکور، گریم، چیدمان و لباسها بسیار چشم‌نواز و حرفه‌ای بود.

بعضی موارد هم سلیقه‌ای است و به معنی ایراد نمایش نیست. مثلا حس کردم ترتیب ارائه‌ی برخی اطلاعات پس و پیش و گیج کننده است. به نظرم کشش نیمه‌ی دوم بیشتر بود و گره اصلی داستان از نیمه‌ی دوم شکل گرفت. گاهی دیالوگهای غیرمرتبط به خط اصلی قصه با در نظر گرفتن حوصله‌ی مخاطب کودک طولانی میشدند. حیف موسیقی‌ زیبای کار بود که گاهی بخاطر کیفیت پخش نامفهوم بود.

پررنگ‌ترین برداشتم از نمایش نشان دادن قدرت گرفتن یک‌ دیکتاتور از سر ساده‌دلی اهالی و بعد‌ بهت و سردرگمی‌شان، پیدا کردن مرز بین مبارزه و زندگی روزمره، و روند چاره‌جویی‌شان‌ و فراز و فرودهای پی‌در‌پی یاس و امید بود.

نمایش زیبا و پرزحمتی بود. پررنگ‌ترین و قوی‌ترین وجه آن برای من، جلوه‌های بصری و سایه‌بازی و بهره‌گیری خلاقانه از نور بود که بسیار چشم‌نواز بود و به مراتب جلوتر از صدا‌ها، لحن، و کیفیت بیان دیالوگ‌ها بود.

کیفیت پخش صدا خوب نبود و بخش‌هایی از آهنگ‌ها و دیالوگ‌ها واضح نبود، به خصوص قطعه‌ی رپ.

در مورد صحنه‌های نسبتا طولانی نمادین و موزیکال، خصوصا آنهایی که ماهی سیاه کوچولو هم در آنها نبود، یکپارچگی با کل اثر حس نمیکردم (به لحاظ موسیقی و عناصر به کار رفته)، بسیاری از تماشاگران کودک هم در همین قسمت‌ها شروع به حرف زدن میکردند، و حس میکردم ارتباطم با داستان و قهرمان آن قطع شده و دوباره در لحظات بعدی به قصه برمیگشتم.

‌خسته نباشید به عوامل نمایش برای این اجرای دوست‌داشتنی.

خسته نباشید به عوامل نمایش.
نمایش‌ خوب و‌ سرگرم‌کننده بود و دکور هم خلاقانه و جذاب بود.
همانطور که دوستان گفته بودند، روند قصه میتوانست پرکشش‌تر باشد.
به نظرم پرداختن عمیق و متمرکز به تمام موضوعاتی که در توضیحات آمده (خرید هوشمندانه، اهمیت فهرست خرید، همکاری و مشارکت در انجام کارها) در تنها ۳۵ دقیقه، شدنی نیست و فقط میتوان وقایعی مستقل را رقم زد که هر کس باید به نوعی تلاش کند آن‌ها را به هم ربط دهد یا الگویی برای خودش خلق کند.
در نتیجه گاهی برقراری ارتباط بین وقایع و اجزای قصه و خط داستان سخت میشد.
ضمن اینکه الگوی مشخصی در رفتار شخصیت‌ها نبود و همه‌‌ی واکنش‌ها تصادفی و غیرقابل پیش‌بینی بود. مثلا مرغ هوشمندانه خرید نمیکرد، تمام چیزهایی که لازم نداشت اما به او پیشنهاد میشد را میخرید و‌ از قبل لیست آماده نمیکرد، اما در برابر حراج و تخفیف ضعف نداشت و این خریدهای بی‌دلیل پی‌در‌پی هیچ پشیمانی یا پیامدی برای او‌ نداشت جز اینکه مجبور شد چندبار به خرید برود تا وسایل مورد نیازش را بگیرد. خوراکی‌های نامرتبطی که خریده بود را در پیتزا استفاده کرد اما دوستانش آن را پسندیدند…
با وجود تمام جذابیت‌های نمایش و دوست‌داشتنی بودن بسیاری از لحظاتش، طرح موضوع «هوش مالی» انتظاری در مخاطب ایجاد میکند ... دیدن ادامه ›› که حداقل برای من برآورده نشد. شخصا فکر میکردم به مسئله‌ی محدودیت و لزوم تخصیص هوشمندانه‌ی منابع محدود اشاره خواهد شد. (محدودیت زمان، پول و…) اما در واقع تصمیم‌های غیرهوشمندانه‌ی مصرف‌کننده هیچ مشکلی به وجود نیاورد و لزوم پرورش هوش مالی برای عبور از چالش‌های قصه حس نشد.

نمایش خوبی بود. در دوره‌ای که در بسیاری از نمایش‌ها صرفا برای خنداندن و سرگرمی از موضوعات و دیالوگ‌های سخیف و نامناسب برای کودکان استفاده می‌شود، تماشای این نمایش که نتیجه‌ی زحمات افراد دغدغه‌مند است بسیار لذت‌بخش بود.
خسته نباشید به همه‌ی عوامل برای اجرای نمایشی که میتوان با خیال راحت آن را به دیگران پیشنهاد کرد.