خسته نباشید به همه‌ی عوامل این نمایش تماشایی!

اینکه هنرمندی فارغ از محدودیت‌ها بتواند امضای خودش را داشته باشد اما درگیر کلیشه هم نشود و هربار مخاطب را غافلگیر کند، قبلا برایم دست‌نیافتنی به نظر میرسید اما خلافش ثابت شد!

به نظرم تمام جنبه‌ها، از آموزنده بودن گرفته تا مفرح بودن، بسیار قوی و فکر شده بود، که نشان‌گر دغدغه‌مندی و مهارت بی‌نظیر گروه است.
فکر میکنم ذهن هر کس با هر سن و دغدغه و رویکردی میتواند به نوعی درگیر پیام این نمایش بشود. برای من تلنگری‌ بود که ما را به بازنگری مفاهیمی کهن که شاید امروز لزوم گنجاندشان در زندگی و فکرمان را ندانیم دعوت میکرد.
همچنین به زیبایی هرچه تمام‌تر غبار را از حقیقت پشت سنت‌ها و رسوم کهن پاک کرد. چه معانی مهمی فراموش شده‌اند و ما تنها پوسته‌های رنگارنگ ... دیدن ادامه ›› توخالی‌شان را با بی‌حوصلگی گرامی می‌داریم.
در عین حال نشان داده شد که چطور روح حقیقت میتواند به شکل‌های مختلف در هر دوره‌ای تجلی پیدا کند.
و پیروز چقدر ماهرانه به تعادل میان دو قطب اصالت و پویایی رسید…

بعد از تماشای نمایش، مدام به این گفته فکر میکنم:
»
There are no new fundamentals. Truth is not new; it’s old.
You’ve got to be a little suspicious of the guy who says, ‘Come over here, I want to show you my manufactured antiques!’
No, you can’t manufacture antiques.
«
Jim Rohn