یکی از ایرادات من اینه که موقع تاتر دیدن بیشتر درگیر فرم اجرا میشم تا داستان‌ . ولی موضوع این نمایش عمیقا منو به فکر فرو برد. تامل برانگیز بود. و وقتی جالب تر شد که آخر اجرا فهمیدم کاراکترهای نمایش مابه ازای بیرونی داشته اند!

بازیها خیلی خوب بود ، خصوصا اون آقای الکلی!
اون صحنه ای که دو گروه از بازیگرها دو طرف سن نمایش بودند و همزمان دو صحنه رو به موازات هم بازی میکردند، عالی کارگردانی شده بود. و تسلط گروه ، حاکی از تمرین زیادشون بود. حسابی لذت بردم از پاس کاریهاشون ، سکوتهای به جا و همراهی به موقع نور.
کلا طراحی نور و طراحی صحنه خوب و فکر شده ای داشت.

همگی خسته نباشید.