بنده شخصا سیدجلال دری را با آثاری همچون نرگس مست، کافه عاشقی و قصه ترانه های ماندگار می‌شناختم. دریغا و صد حیف که این نمایش اخیر در هنر و زیبایی هیچ شباهتی به آثار قبل نداشت.
نمایشی کم مایه و مبتذل که بیشتر شباهت به تئاترهای آزاد و جنگ شادی داشت. داستان ترکیبی از اجراهای روحوضی و سریال‌های ترکیه‌ای بود که سعی داشت با چاشنی شوخی‌های مبتذل و ناسزا از مخاطب خنده بگیرد که غالبا هم ناموفق بود.
در مواضع مختلف از نمایش، انتقامجویی‌ها و تعریض‌های سخیف به آقایان م.الف و پ.خ (همکاران پیشین در نمایش کافه عاشقی) مشاهده می‌شد که موجب تأسف است.
در طول نمایش بخشی از تماشاچیان اقدام به ترک نمایش کردند. ما هم به احترام بازیگران و خوانندگان تا آخر نشستیم. بازی‌ها واقعا ضعیف و داستان بی‌محتوا بود.
طراحی صحنه و لباس بسیار خوب بود. خوانندگان و گروه نوازندگی خوش درخشیدند.
اگر دنبال کاری فاخر و یا جذاب هستید، این نمایش را توصیه نمی‌کنم.
به امید موفقیت در آینده