با یک کامنت و یا نقد هم سطح با جامعه امروزی که درقالب یک تیاتر در آمده .

بابت نقدی یک خطی و کوتاه باید دیده نشود و این یعنی سانسور ، سانسوری که دوستان تیوالی آن را رقم می زنند .

مجیز گویی و فقط وای عجب تیاتری وای و من غش که نمی شود تیاتر و اجرا را بیان کرد.

متاسفم از این حجم غریبی که اینروز ها هم در این هنر
زیبا رخنه کرده.

گواه آن بود که دیشب در اینجا نوشتم وتمام.

شایسته است آنچه که می بینیم را بیان کنیم نه آنچه که خوش نگاه آقایان است.

اگر این را هم از اینجا بر نمی دارید ...!