با خواندن کامنت های نمایش و نظرات تماشاگران به دیدن نمایش رفتم. نمایش خیلی برای من غافلگیرانه بود و دوست داشتم.
شخصیت زن یعنی ثریا به نظرم بهترین بازیگر نمایش هستند. هیچ حرکت اضافه و یا اغراق درکارش نیست. یک زن تنها و عاشق که در برابر مرد خیال باز همچنان عاشقانه زندگی می کند. بهترین بخش نمایش جایی است که ما درباره بچه زن با یک واقعیت تلخ روبرو می شویم. ایمان سلگی و نقشی که دارد خیلی پیچیده است و عالی بازی می کند. این شخصیت نه عاقل است و نه دیوانه. هیچ کار و رفتارش قابل پیش بینی نیست. بازیگر این نقش خیلی خوب این نقش را بازی می کند. نگاه و چشمانش گاهی ما را می ترساند که چقدر زندگی پیچیده است. نقش آقای مجید رحمتی با لباس خاکی و عصبانیت و غم خیلی خوب است. من بازی آقای رحمتی را همیشه دوست دارم. در این نمایش هم با جان و دل بازی می کند. بهترین صحنه نمایش بازی آقای رحمتی با شخصیت زن است. آقای همت هم که واقعا خوب هستند. نقش کوتاهی دارند ولی تصویر زیبایی از این شخصیت می سازند. خیلی بیان خوبی دارند و آهنگ صداشون دلنشین است..
نمایش برای من سوال های زیادی ایجاد کرد. به نظرم اینکه در برابر سختی زندگی پرواز و خیال شکل می گیرد یعنی امید و من حس کسی را داشتم که رنج آدم زمین را شاهد بودم اما با امید و پرواز از سالن بیرون زدم. من دلم میخواد یه پرنده بودم و پرواز می کردم…..
طراحی صحنه عالی است. این روزها همه صحنه ها سرسری و رفع تکلیف شده ولی این کار دکور و صحنه زیبایی دارد که حضور شخصیت ها در آن مثل یه تابلو نقاشی است. کارگردان تصویریازی خیلی خوبی دارد. نمایش حسی دارد که من نمی دونم با چه واژه ای توضیح دهم اما خوب است . نور پردازی و لباس ها با دقت است. موسیقی بخصوص چند صحنه کار عالی است.
نمایش شعرگونه و واقعی که ارزش دیدن دارد. سوال دارد. حرف دارد. شاید تنها نکته ای که دوست نداشتم این بود که در یک جاهایی ... دیدن ادامه ›› برخی دیالوگ ها شعاری می شد و من دوست نداشتم. یک جاهایی هم عالی بود و در ذهن من ماند. شاید خوشبختی ما تو آسمون باشه……
به گروه نمایش تبریک میگم برای اجرای این نمایش ساده و صمیمی