خداقوت
اجرای نمایش بی کلام، بسیار جسارت میخواهد. آن هم در کشوری که مخاطبانشان، عاشق شنیدن دیالوگ بوده و اغلب بازیگران نیز برای اجرای این ژانر ، آموزش کافی ندیده اند.
نویسنده ، کارگردان و بازیگران این نمایش به خوبی و با جذابیت ، مفاهیم عمیقی همچون : تاثیر مخرب تبلیغات رسانه ها، بروکراسی اداری، منازعات خانوادگی‌بر سر ارثیه، قدرت اراده فرد برای رسیدن به هدف ، تعریف عشق در دنیای معاصر و خیلی از مسائل فلسفی دیگر را بدون گفتن کلمه ای به نمایش گذاشتند. هرچند به نظر من، اپیزود اجرای موسیقی در پایان با بافت کلی اپیزود های دیگر کمی نامتجانس بود اما در کل بسیار لذت برم و امیدوارم این گونه ی نمایشی در ایران گسترش بیشتری یابد .
آرزوی موفقیت روزافزون برای همه شما هنرمندان