فرض کن یه تیم جـــــــــــوان یعنی پُرپٌر ۳۰ ساله ، دور هم جمع شدند و یک تجربه شگفت‌انگیز رو رقم زدند.
من یک ساعت تمام به صحنه ای خیره شده بودم که بسیار زیبا نورپردازی شده بود، دکور شده بود، موزیک به درستی پخش میشد و گریم و لباس بسیار عالی انتخاب شده بود و همه‌چیز آماده بود برای هنرنمایی درخشان تک بازیگر این تاتر.
من ایستاده تشویق کردم نه برای نمایش فوق العاده درخشان و زیبا، بلکه برای جوانانی که از حداقل‌ها، صحنه های ماندگار و جاویدان خلق کردند.
یادمون باشه که اگر امروز میبینیم آقایX یا خانمY در هنر سینما به جایی رسیده که اسمش همه جا هست، روزی از این صحنه ها شروع کرده و بخت باهاش یار بوده و رسیده به اوج.
این جوانان هم دارن طلایی ترین روزهای زندگیشون رو برای حفاظت فرهنگ و هنر این مملکت خرج میکنن، پس شایسته ی حمایت ما هستند.
اگر غیرت و انصاف و انسانیت داشته باشیم، بایــــــــــــد علاوه بر خودمون، دست هرکس که میتونیم و میشناسیم رو بگیریم و ببریم این تاتر تا این جوانان بدونن که صداشون شنیده شد و‌تلاششون دیده شد.