🔻درباره نمایش « ده و ده دقیقه »
‌
همین ابتدا بگم از نمایش خوشم نیومد.
چرا؟!
به این دلیل که تکلیف نمایشنامه و داستان معلوم نبود. چی میخواست بگه؟!
صرفا یک نظریه علمی که میگه « ده دقیقه بعد از مرگ مغز انسان هنوز کار میکنه و سعی بر مخابره کردن خاطراته...»
و این جمله نویسنده و کارگردان رو ترغیب کرده بود که با گوش دادن چندتا موزیک علی سورنا و شایع ( رپر ) اثری رو خلق کنه.
ایده داستانی این نظریه نمیتونه باشه.
نمایشنامه فاقد پیرنگ بود و کلی باگ داشت. چندتا روایت که به هم ربط نداشت و هیچکدوم هم جذابیتی نداشت.

اگر ... دیدن ادامه ›› نمایش تک پرسوناژ هست، حتما باید به شخصیت پردازی توجه بیشتری بشه و پرداخت بهتری بهش بشه.
دیالوگ‌ها به این کارکتر نمیخورد هیچ‌جوره.
دیالوگ‌های عاشقانه و شاعرانه که اصلا خیلی بیرون زده بود.

صدا تنظیم نبود و در fade in & fade oute مشکل داشت و افکت‌ها اذیت‌کننده بود.

طراحی صحنه اندازه بود و برای این نمایش خوب بود.
نور صحنه هم خوب بود.
بازیگر هم استعداد خوبی داشت. ولی یه سری جاها تو این نمایش اوِر اکت بود.

و در آخر
اگر نمایش رورانس داره، بازیگر باید روی صحنه باشه و به احترام مخاطبی که ایستاده و دست میزنه، اون هم باشه و احترام بذاره. این که بعد از پایان نمایش بازیگر هنوز وسط صحنه دراز کشیده باشه و کارگردان آخرای صحبتاش بیاد بلندش کنه و بازیگر هم بگه من پاره‌ام و یه دست تکون بده بره به نظرم حرفه‌ای نیست.
شما بازیگر هستی و اگر خسته شدی در نمایش هم خب کار شماست. و این وظیفه رو قبول کردید، پس باید احترام به مخاطب هم بپذیرید و جزو وظایف خودتون بدونید.

موفق‌تر باشید...
امتیاز من به این نمایش ۲ از ۵