همچـــــو اقیـانوس
آزاد و رهــــــا
شــاد بودم بخـــدا
قطـــره ای اشکــــــ شدم
دل به دریـــــا بستـــم
راه دریــــا رفتــم
کـــوله بارم غـــم شد
دلـــــم از ماتـم شد
مـــــاهـی, کوچک آبـــــ
درد مـــن را فهمید
مـــوج بی هنگامتـــــــ
مــــاهی ام را بلعیـــد...




از: پوسیده نوشت(م.ر)