در بهترین حالت میتونیم نمایش رو،یک نمایشنامه خوانی توصیف کنیم.
خوانشی از اقتباسی آزاد...
از شروع نمایش که در هنگام خوانش و مقدمه ی متن تپق رو شاهد بویم و در حین نمایش نیز این قضیه مشاهده شد.
نه نورپردازی وجود داشت و المان خاصی در حین نمایش دیده نمی شد.
صدا و ...
به دلیل نوع چیدمان صندلی ها خواسته و ناخواسته به چهره ی برخی از بزرگواران توجه کردم و کلافگی رو می شد از نگاه و چهرشون متوجه شد.
با تمام احترام خلاقیت و نوآوری خاصی نه در متن و نه در کارگردانی دیده نمی شد.
امیدوارم در ادامه انتخاب های بهتر ‌و درست تری داشته باشن