خداقوت میگم به همه عوامل
پنجشنبه، این نمایش رو برای سومین بار دیدم. یک بار در ایرانشهر و دو بار هم در تالار حافظ.
برگ آخر زندگی فروید و اینکه همه گذشته و کارهای انجام شده توسط وی به چشم مخاطب اومد، خیلی خوب بود بخصوص قسمتی که ساختارهای شخصیت (نهاد، ایگو و سوپر ایگو) در حال جنگ و ستیز باهم بودن و نهاد، یک کودک شیطون و لذت‌طلب صرف بود که توسط ایگو، سرکوب میشد.
توی این مدت کم، پرداختن به اینهمه مسئله از زندگی چنین شخصیتی، کار واقعا سختی هست اما به شخصه، دوست داشتم شخصیت‌پردازی بیشتر و قوی‌تری از خود فروید انجام می‌شد.
بنظر من، نقطه قوت این نمایش این بود که برای مخاطبی که شناخت زیادی از روانکاوی و تاریخچه اون نداره، به زبانی خیلی ساده و روان، مباحث بیان شده بود.
امیدوارم کارهای بیشتری با همین تم ازتون ببینیم