من همیشه گفتم بهترین بازی یه بازیگر زمانیکه نقش شخصیت واقعی خودش رو بازی کنه و در تقابل با سایر بازیگرها باز همان ارتباط احساسی که در واقعیت باهاشون داره رو بازی کنه .

این نکته در نمایش ریش آبی خیلی مصداق داره . کاظم سیاحی و ستاره پسیانی بیشتر و کمی خسرو پسیانی در تقابل با خواهرش

این هنر کارگردانه که برای نقشهای تعریف شده نویسنده که در این نمایش یکنفره ، بازیگرانی انتخاب کنه که شخصیت واقعی خودشون رو بازی کنند .

داستانی مهیج ، رمز آلود ، رمانتیک و جنایی کشش بالایی در نگه داشتن تمرکز تماشاچیان برای نود دقیقه داره و البته داشتن نورپردازی و موسیقی و دکور خلاقانه در تجسم دادن فضای نمایش ستودنی است .

اجراهای تاری ، امشب به صرف بورش و خون و ریش آبی یک سر و گردن از سایر اجراها تاتر تر هستند .

از همه عوامل اجرا تشکر فراوان دارم .