روانی، به قول سینمایی ها نمایشی بود در ژانر وحشت و البته معما گونه! با نقش آفرینی چهار هنرمند که یکی از آنها آقای کارگردان نمایش هم بود و بازیگری ایشان در مقایسه با سه بازیگر دیگر نمایش مخصوصا زوج روانی با احترام جای اندکی تلاش بیشتر دارد. نمایش خیلی خوب توانسته بود خطراتی را که برخی از بیماریهای روانی برای جامعه دارند به تصویر بکشد!
طراحی دکور نمایش و ریزه کاری های آن خیلی جالب و هنرمندانه بود. مخصوصا آن تابلوی سه کلاغ که چشمانشان میدرخشید! و غباری که از روی اشیا به هوا پراکنده می‌شد. نورپردازی صحنه با توجه به تم نمایش بسیار به جا و عالی بود! موسیقی نمایش هم خیلی به صحنه ها می‌خورد و به تم وحشت نمایش کمک می‌کرد منتها در مقاطعی بنظرمن صدایش اندکی بلند بود.
برخورد عوامل سالن و خود نمایش با مخاطبان بسیار خوب و محترمانه بود. از همین جا به همه عوامل خدا قوت میگم و به دوستانی که خیال دیدن این نمایش را دارند پیشنهاد میکنم اگر علاقمند به ژانر وحشت هستند این نمایش را ببینند.
[[[یک انتقاد سخت افزاری هم دارم و آن اینکه سالن انتظار بسیار بسیار گرم بود جا دارد مسؤلین محترم سالن فکری به حال آن بکنند! با تشکر]]]