داستان یک نواخت و خسته کننده ای داشت تنها چیزی که اندکی روند داستان رو قابل تحمل میکرد نمایشنامه غیرخطی ان بود. نمایشنامه هیچ محتوای خاصی نداشت. به نظر می اومد که فقط یک داستان اقتباسی یا پوچی رو بدون هیچ تغییر و انسانی سازی به اجرا در اوردن چرا میگم انسانی سازی چون انتظار از این نوع تئاترها چیز دیگری است نه اینکه برخی رفتارهایی مثل سلاخی کردن دیگران رو به دلایل شخصی خیلی طبیعی نشون بدن. به طور کلی در مقایسه با سایر تئاترهایی که تا الان دیدیم واقعا از وقت و هزینه ای که برای دیدن این این تئاتر کردیم پیشمون هستیم. البته ناگفته نماند که دلیل بیشتر انتخاب این تئاتر علاقمون به هنرافرینی های اقای فتحی بود که در نهایت حتی این علاقه هم نتوانست اندکی از پشیمونیمون کم کنه.