حس و حال نمایش رو دوست داشتم. نمایش تا حدی بار مضمونی گروتسک داشت. اما کفهٔ طنزش از اندوهش به مراتب سنگین‌تر بود. یکطوری کمدی تراژیک بود. به سیاهی گروتسک نبود.
تا حدود بسیار زیادی شبیه نمایش محیط زیست بود. پرداخت داستان در داخل خانواده. شخصیت‌ها. حال و هوای داستان. اما محیط زیست برای من نمایشنامه جذاب تری داشت. پیچیدگی داستانیش بیشتر بود و هر بار با یک واقعیت جدید رو به رو میشدی که واکنش به همون ها اسباب ایجاد خنده میشد. اینجا داستان خطی تر بود. اما باز هم به اندازه‌ای که باعث ایجاد کسل کنندگی نشه، کشش داشت. کاراکتر علیرضا برای من خیلی جالب بود. بازیگرها هم خوب بازی کردند.
اگر محیط زیست رو دیدید و دوست‌ داشتید، احتمالا از این نمایش هم لذت میبرید.
اما پایان‌بندی رو با توجه به اینکه در برخی نظرات مورد تحسین قرار گرفته بود، برای من خیلی نکتهٔ پر رنگی نداشت و خیلی معمولی بود. بیشتر بسترِ جذابی داشت. نقطهٔ اوج یا پایان بندی خاصی نداشت.