با ویدیومپینگ و جنگولک‌بازی‌های فنی دیگه نمیشه یه نمایش ۱۰ دقیقه‌ای رو به نمایش ۷۰ دقیقه‌ای تبدیل کرد و باید به متن هم واقعا چیزی اضافه کرد. بخش‌های اضافه‌شده به نمایشنامه‌ی فاجعه‌ی بکت به نظرم ربطی به روح اون اثر نداشت و اساسا توی یه ژانر دیگه بود و همین موضوع این نمایش رو غیرقابل تحمل کرده بود.
ضمنا بخشی از اون جنگولک‌‌بازی‌های فنی مثل فیلمبرداری سر صحنه نه تنها چیزی به اثر اضافه نکرده بود که اصلا منطقی هم نبود. چرا مثلا توی تمرین تئاتر ما باید همچین چیزی داشته باشیم؟ به نظرم اینقدر کارگردان برای استفاده از این تکنیک‌ها ذوق داشته که اصلا فکری در مورد کارکرد اون‌ها نکرده.