درود بر شما
من خودم موسیقی کلاسیک گوش میدم و خیلی لذت میبرم ولی صرفا بودن اسم یک نفر روی یک قطعه نمیتونه تضمین قدرت و کیفیت اون قطعه باشه برای مثال بتهوون توی ارکستر نویسی یه سری از قطعاتش ،صدای بادی برنجی هاش از ارکستر میزنه بیرون و این نقطه ضعف به حساب میاد
و خودش اقرار میکنه که در تمام زندگیش نتونسته یه فوگ خوب بنویسه
با احترام قبول نمیکنم صحبتتون رو ، صرفا اسمشون روی کار بود ولی من به عنوان تماشاچی که کمی از موسیقی میدونه نباید با خودم در طول اجرا بگم کاش این موسیقی قطع بشه

البته سلیقه ی هر شخص متفاوت و قطعا قابل احترامه🌹اما بنظرم در مقام مخاطب،کسی نمیتونه سلیقه ی شخصیش رو به اثر تحمیل کنه.اینکه اثری با سلیقه من سازگار نیست یک بحثه و اینکه اثر هنری رو نفی کنم بحثی دیگر.در واقع ما میتونیم یک اثر رو نقد کنیم آن هم تنها اگر دانش کافی داشته باشیم(که البته نقد هم بحث مفصلیست که بنده به ندرت در این مملکت با نقد صحیحی مواجه میشم و انگشت شمارند ) اما به هیچ‌وجه نفی نمی شه کرد.بالاخره چه آهنگساز که رهبر ارکستر تهرانه، چه نوازندگان که تجربه ی بین المللی دارن و چه کارگردان که تحصیل کرده این رشته هست و چه بازیگران نمایش(علاوه بر آقای شهرستانی دو تن از بازیگران استاد دانشگاه هستن و یک تن پیشکسوت رادیو و تیاتر...)همه سلیقه ی شخصی داشتن و این اثر رو با توجه به سواد و تجربه و هنرشون روی صحنه آوردن.و سلیقه ی آنها نیز قابل احترامه همچون سلیقه ی شما و همگان.
در کل دیدن این اثر، بنظر بنده برای عوام دشوار می‌تونه باشه به دلیل دیدگاه فلسفی،فضای مینیمال، و ارائه ی یک تیاتر کلاسیک و به معنای واقعی تیاتر اصیل (نه تصویر و نمایش موزیکال و... که امروزه به وفور میبینیم)
وبنظرم موسیقی این کار واقعا موسیقی متن بود و خودشو بر اثر تحمیل نکرده بود و اتفاقا کاملا فکر شده می نمود.با احترام🙏