خیلی معمولی
بزرگترین ایراد این بود صداها بسیار نا واضح بود، شما وقتی به زبان محاوره صحبت نمیکنید باید کلام طوری شمرده باشه که مخاطب متوجه مفاهیم و عمق داستان بشه اینکه بازیگرا تند تند حرف میزدن و رد میشدن فقط باعث کلافگی مخاطب میشد
و اینکه آیا واقعا نیاز بود اینهمه بازیگر بکار گرفته بشه؟
برای اینکه بتونیم حرکات همه رو زیر نظر داشته باشیم یک سره باید گردن رو میچرخوندیم.
و مطلب آخر اینکه کاش نمایش هایی که درخصوص موضوع خاص و یا تاریخی کار میشه بهتره که در ابتدا کمی داستان پردازی بشه تا مخاطب بهتر درک کنه با چه نمایشی روبروست.