گاه حس میکنم در پاییزی ابدی غوطه ورم..
با آفتاب ِ بی جان و کمرنگی از خورشید روزهای خاموشش..
در میانه همهمه انزوای خزان..
و گاه سرانگشتان سردم خبر از انـــبوه کارهایی نا تمام می دهند..
و زبانم از انبوه حرف هایی ناگفته..

چه وزنــــی دارد این همه واژه خــــاموش و بی صدا و ... چه باری است بر شانه هایم این دروغ ِ سکوت ..



از: ...