قبل از هرچیز
لبخند سالن یک، استاندارد و دارای صندلی های مناسب و شیب درسته.
خود مجموعه خب فعلا نوسازه و با توجه به راهنمای طبقات موجود در لابی دو سالن در طبقات منفی و یک سالن در طبقه اول قرار داره، در لابی یک کافه کوچک و در طبقه اول کافه با جای مناسب برای نشستن به همراه یک فست فود وجود داره، و تراس جای مخصوص سیگار کشیدن هم پیش بینی شده، ضمن اینکه دارای پارکینگه و به گفته یکی از مسئولین با بلیت می شود از آن استفاده کرد که البته خبری از قیمت آن ندارم. ظاهرا در طبقه دوم هم روف گاردن در دست ساخت دارند.

سالن یک برای این نمایش دارای ۴ جایگاه تماشاگر بود که فقط ردیف A از صندلی استاندارد سود میبره و سه ردیف کناری و مقابل دارای صندلی های پرتابل است و روی یک جایگاه موقت جایگذاری شده که فکر کنم ردیف ها جوری مشخص شده که مزاحمتی برای مشاهده ردیف پشتی نداشته باشه.
پیشنهاد من جایگاه a ردیفهای قسمت وسط ( مخصوصا ۲ تا ۴) است، به نظرم با توجه به صحنه مخصوص این نمایش ردیف های کناری a دید ... دیدن ادامه ›› مناسبی نداره.

خود نمایش در روز نخست با ۲۴ دقیقه تاخیر شروع شد که بیشتر تاخیر آن مربوط به نشستن تماشاگر بود.
من متن بونکر را دوست داشتم یک متن پینگ پنگی خوب داشت که برای من دنبال کردنش هیجان داشت، البته بگم که متنهای جلال تهرانی را کلا دوست دارم و بعد از چند سال دوری از سالنها ذوق تماشایش را داشتم. بازیها به نظرم خوب بود و برخلاف پیش بینیم بازی سارا رسول زاده بیشتر درگیرم کرد، هرچند که بازی حمید رضا آذرنگ هم دیدنی بود.
من دکور نمایش با توجه به متن را دوست داشتم، طراحی لباس خاصی صورت نگرفته بود و نور غیر از صحنه پایانی برایم چیز جدیدی نداشت.
ذکر دو نکته، نمایش دارای سن گردان است که متاسفانه در شب اول بارها دچار مشکل شد و به غیر از حرکت ایستادنش صدا میداد.
نکته دوم جای موسیقی بیشتر در کار خالی بود و چند باری هم که صدا و موسیقی پخش شد مشکل فنی داشت و خش خش داشت، احتمالا سالن نوساز نباید دارای اسپیکر خش خشی باشد و نمیدونم مشکل از کجا بود؟
در نهایت کار برای من بالاتر از متوسط بود و از دنبال کردن متنش لذت بردم.