(همگی خسته نباشید؛ ممنون که به لطف شما تئاتر همچنان زنده است)

ایده بسیار خوب اما نمایشنامه ضعیف بود و دیالوگ ها دم دستی، غالبا گره های نمایش چند ثانیه بعد از مطرح شدن توسط خود بازیگرها باز می شد؛ کارگردانی ضعیف تر از نمایشنامه بود، فوکوس های بیجا گرفتن از ایمان صیاد اونو به یک بازیگر ضعیف تبدیل کرده بود؛ چه آنکه پارتنرش از اساس حرفی برای گفتن نداشت و بازی قابل قبولی ارائه نداد؛ در انتها کمد شماره چهار می تونست کار رو نجات بده که اونم زورش نرسید!
اینکه چشممون به جمال میرسعید مولویان روشن شد بهترین نکته نمایش بود.