" سربازان جویبارند که روزی به دریا می رسند،
اما شما مردابید در آرزوی آزادی. "

خداقوت به کل گروه و بازیگران. قبل از هرچیز قطعا کلی تمرین پشت این کار گروهی و اجرای فرم ها بوده و بشخصه تجربه این مدل اجرا رو دارم که فرم گروهی برای به هماهنگی رسیدن چقدر نیاز به تمرین و تحمل سختی داره، دمتون گرم. اول اجرا فکر میکردم ارتباط نگیرم با سبکی که بخوام مدام بالانویس رو بخونم چون حواسم از بازی بچه ها پرت میشد اما بعد از چند دقیقه عادت کردم و برام جالب بود که چقدر بچه ها تمرین و تحقیق کردن تا به زبان ها و گویش و نحوه بیان عواطف و احساس به زبان یک کشور دیگه و فرهنگی که پشت اون بوده، به تسلط برسن.
ریتم کار خوب بود. ایده میز تعادل رو دوست داشتم و طنزی که درش بود هرچند بعضی از موقعیت های طنز سطحی و سبک میشد. شخصیت پردازی راهبه ها بهتر میتونست انجام بشه و عمق بیشتری بگیره که بهتر از هم تفکیک بشن. بعضی جاها حس میکردم زمین خوردن سربازها و درگیری ها و ضرباتی که به هم وارد میکردن خیلی جدی و واقعی هست و اکت نیست و حس نگرانی برا حال بازیگر دست میداد. ترکیب دود در صحنه و طراحی نور و ... هم که واقعا خوب و متناسب بود. سینک بودن صدا هم بسیار خوب بود. در کل خسته نباشید