«سمت تاریک خرس: سوی خاکستری تئأتر»
امشب در اجرای نخست نمایش «سمت تاریک خرس»، این اثر خلاقانه از «گروه تئأتر دیگر» را به تماشا نشستم. باز هم یک نمایشنامه قابل تأمل در «سبک خاصِ رئالیسم جادویی»؛ روایتی خاص از یک واقعه تاریخی راجع به قوم کُرد به مدد استفاده از کهن اسطوره های افسانه ای؛
این مرتبه اما، آنچه قبل از هرچیز به چشم می آید «خانه تکانی عجیب» در این گروه نمایشی است: تغییری از بازیگر گرفته تا نویسنده و کارگردان؛
جز یک بازیگر (سوگند صدیقی)، همه عوامل تغییر کرده اند؛ البته که این «تمهیدِ تغییر» که محتمل تحت تأثیر اتمسفرِ خاکستری حاکم بر این روزهای تئأتر ایران رُخ داده، ذیل عناصر همیشگیِ موجود در نمایشنامه، بویژه آنجا که مثل گذشته استناد به «کهن اسطوره ها» و استفاده از ابزارهای ثابتی همچون «سیگار»، «عروسک»، «موزیک» و «حرکات نمایشی موزون» («performance) و البته، استعاره «مسیح (ع)» در محتوای نمایش صورت می گیرد، رنگ می بازد و دستِ کم با نمایش «امضای آشنای نویسنده» پیش چشم مخاطبِ پیگیرِ این سبک، اصالت اثر را به مثابه محصول جدید گروه تئأتر دیگر، به اثبات می رسانَد.
از نکته اول که بگذریم، گریم، طراحی صحنه نسبتاً ساده و طراحی لباس که ِتصویر چریکهای کُرد را برای تماشاگر تداعی می‌کند، همگی در زمره نکات مثبت این نمایش هستند؛ نورپردازی در برخی صحنه ها بویژه در صحنه دوئت خانم‌ها الهه شه پرست و سوگند صدیقی، هنوز و همچنان نیاز به هماهنگی ... دیدن ادامه ›› دارد.
متن نمایشنامه کاملاً از بازیِ بازیگران پیشی گرفته و البته، باید توجه داشت که اجرای شب اول، طبیعتاً مثل هر «اجرای نخستِ دیگری»، عاری از ایراد و اشتباه نیست و بدین جهت، شاید پرداختن به نحوه ایفای نقش بازیگران در اجرای نخست، چندان صحیح نباشد.
در هر حال، مشخص است که کار بازیگران بویژه در دوئت های میانی و در حرکات موزون در صحنه پایانی، همچنان نیاز به هماهنگ سازی بیشتر دارد که البته با درایت گروه کارگردانی، قطعاً این نقیصه در شبهای آتی مرتفع خواهد شد.
در مجموع، تماشای این نمایش را به هواداران سبک رئالیسم جادویی توصیه می کنم و شبهای اجرای موفقی را برای گروه کارگردانی و مجموعه عوامل و بازیگران گروه تاتر دیگر، آرزو می کنم.
دکتر مسیح بهنیا- حقوقدان