سپاس از لطف شما

با نمایشی طرفیم که به مرحله نقد شدن نمیرسه، مساله خاک و ملی‌گرایی اتفاقا در این برهه بسیار مهمه، اما وقتی چنین مضمونی رو در کلیشه‌ای‌ترین و شعاری‌ترین شکل ممکن بیان می‌کنید، توقع نداشته باشید که مخاطب ارتباط بگیره، همین میشه، کاری که می‌خواست در ستایش ملی‌گرایی باشه، علیه اون میشه. بس که مثل پروژه‌های تبلیغاتی شبکه افق، بازنمایی‌اش از وطن جعلی و آزاردهنده‌اس. کارگردانی وِل، روایت پراکنده، فقدان روایت، شوخی‌های مستعمل، وجوه تراژیک سانتی‌مانتال، بازی‌های مبتدیانه. تاسف برای وقتی که هدر رفت، برای سالنی که در اختیار این حجم از خامی و نابالغی قرار گرفته. هنر البته در بستر مناسب‌تر از این روزها به اوج می‌رسه، شاید هم تقصیر روزهاست. به هر حال دورانی دگر باید.

اثری قابل احترام ، پر زحمت و شریف
به گروه اجرایی بخصوص کارگردان نمایش آقای ایازی تبریک و خدا قوت میگم .