راستش من شدیدا طرف‌دار این سبک اجرایی هستم. برخلاف اجراهای شلوغ و پربازیگر و پر زرق‌وبرق، با طراحی صحنه و لباس و پرهزینه، ترجیحم دقیقا صحنه‌ی خلوت و ساده‌ست که قدرت متن و دیالوگ و اکت بازیگر به تنهایی ذهن رو به چالش بکشه. باقی موارد در صورت ضعف هر کدوم از این‌ها، می‌تونه به کمک‌شون بیاد که پوشش بده و پر کنه.
این اجرا با وجود سادگی، و طبق سلیقه‌ی من بودن، مشخصا ضعف متن داشت. متنی که ایده‌ی خوبی داره ولی کافی نیست. در حد یک ربع می‌تونه ذهن رو با خودش همراه کنه ولی بعدش دیگه چیزی نداره.
اجرا به نظرم دو بازیگر داشت نه سه تا :) و اون دو بازیگر هم کارشون رو عالی انجام دادن. فرم‌ها رو خیلی دوست داشتم و بدن بازیگرها عالی بود. بیان خوبی هم داشتند.