بسیااار یکنواخت :|

احساسم اینه که یک گروهِ توانا در انتخابِ متن اشتباه کرده و نتیجه‌اش شده یه اجرای متوسط - البته منظورم از متن چیزیه که در اجرا دیدم، چون متنِ اصلی رو نخوندم.

صحنه و فضاسازی رو دوست داشتم، بازی‌ها هم قابل قبول بود، ولی مشخصاً ستاره پسیانی برای این نقش زیادی جوان بود.

و استفاده از میکروفون طبقِ معمول برای من توذوق‌زننده‌ترین بخشِ کار بود... مخصوصاً شروعِ اجرا که صداها زیادی پرانرژی و سرِحال بود تا چند دقیقه تصور می‌کردم دارم به نمایشِ رادیویی گوش می‌کنم.

در نهایت از دیدنش پشیمون نیستم... ولی توقعِ خیلی بیشتری داشتم.