من شب اول رو از طریق دوستانم گرفتم چون تیوال تموم شده بود بلیط جابجا کردیم. با توجه به متن برای خود من که تجربه‌ی متفاوتی بود… حتی نسبت به بونکر اول. چند سال قبل هم لاموزیکا سوم رو تو سالن مکتب تهران دیده بودم؛ که اون کار هم بعدش برام کلی فکر داشت و منی که اومدم بیرون از سالن با آدم قبل از اجرا یکی نبود. این کار هم ناخودآگاه اشکمو درآورد(البته اگه آقایی که ردیف ۵ کنارمون بودن گوشیشون سایلنت بود و زنگ نمی‌خورد خیلی بهتر بود…). زن… دختر… و آقای پلیس بازخرید شده. ذهنم هنوز درگیره. بعد از دیدن مجددش شاید بتونم متوجه بشم که چطور قلاب کار بهم گیر کرد.