اول که دم مسوول صدای سالن و موسیقی متن و انتخاب موسیقی پایان گرم ...
داستان نازنین داستایوفسکی خیلی پخته تر از نمایش نامه ست و به نظرم نمایشنامه میتونست خیلی پخته تر نشون بده که سکوت بی موقع و نگفتن و بروز ندادن عشق و ترس و ...چطور می‌تونه یک رابطه رو به تاریکی بکشونه ...
عاشق داستان بودم ولی نمایشنامه رو اصلا دوست نداشتم چون نه تنها خلاقیتی نداشت و زیبایی به آن اضافه نکرده بود بلکه به پختگی و روان بودن آن هم نبود ..
نور پردازی عالی
خانم نقوی در حرکت بدن و راه رفتن و سکوت‌ها و حرکات صورت فوق العاده درخشان بودند
صابر جان دیگه زیادی سالن و تماشاگران رو تو مشت داشت ..کیف داره دیدن این هنرمند روی صحنه ...دوستش دارم خفففن
سالن هم دوست داشتم
دکور عالی بود
به دوستانی که قصد دارند این نمایش رو ببینند پیشنهاد میکنم حتما داستان زیبای نازنین رو بخونن و بعد تشریف ببرن تماشای نمایش