کلا کارهای اپیزودیک را دوست دارم.
بعضی از داستان‌ها عالی بودند، در یک قطعه‌ی چند دقیقه‌ای، شخصیت‌ها، ویژگی‌های‌شان و داستان زندگی‌شان هم درآمده بود.
اما همه‌ی قطعه‌ها به این قوت نبودند.
بعضی کمی شعارزده، بعضی کمی تکراری ...
در نمای دور، کلیت اجرا، شبیه ریزاتودهای یک میانه‌کار (و نه تازه‌کار) از روی آثار بزرگان بود. (کمی ساعدی، کمی بیضایی، کمی کیمیایی...)
لازم می‌بینم که دست‌مریزادی هم به گروه بازیگری بگم که توی بعضی از قطعه‌ها عالی بودند.