سلام.من با آقای تاجیک موافقم و به نظرم بازیگر باید این توانایی رو در خودش به وجود بیاره و تقویت کنه که بتونه با نقشش یکی بشه.فکر میکنم مهمترین روشش هم تمرکز کردن با رلکسیشن باشه.یعنی تقریبا همون چیزی که آقای منصوری در پستهای قبلیشون گفته بودن.بقیش با بازیگر و شناخت جامعش از نقش.
خیلی طرح جالبیه.مرسی

هر انسانی در زندگی من هایی دارد مثلا من مغرورم یا من لجبازم و...
هر وقت بازیگر بتواند من های ان نقش را در خود جاری کند و به طور کلی خود را در درون من های نقشی را که پذیرفته قرار بدهد می توان با او همزاد پنداری کرد .
و اما راجع ان سه عنصر اولیه بازیگری با اجازه شما میخواستم به یک نکته اشاره کنم که در کتب مختلف از این سه عنصر با نام های دیگر یاد می شود . مثلا ازادی ذهن از دنیای مادی را در بعضی کتب به حالت خلاقه یاد می کنند و اگر اشتباه نکنم تمرینی که گذاشتید یکی از تمرینات خوب meditation است
اقای منصوری واقعا از شما به خاطر بحث های فنی و نقد های خوبتون ممنونم و از خواندن مطالبی که می گذارید لذت می برم .