با علم به اینکه امشب شب آخر اجرای این نمایش است اما به احترام هنرمند خوب این اثر ارزنده و در خواست ایشان تصمیم گرفتم این چند خط را در مورد این نمایش بنویسم. وقتی خوب نگاه میکنم؛ میبینم، متاسفانه با ادبیات کلاسیک غرب آشنایی اندکی دارم. بخشی هایی از نمایش و سرنوشت کلاید منو یاد داستان واقعی یکی از کتاب های دیل کارنگی انداخت و روایت گانگستر آدم کشی که در لحظات آخر زندگیش و زمانی که در محاصره و تیراندازی پلیس بود با خون خودش روی دیوار مینویسه: نقل به مضمون [ اینجا مردی است که قلب مهربانی در سینه او می تپد]. در بخش قابل توجهی از نمایش، کلاید و روحیاتش؛ منو یاد مضمون انسان در جستجوی معنا یا حقیقت می انداخت! هر چند برخی روحیات دیگر او یک پارادوکس شخصیتی را به نمایش می گذاشت.
نمایش به طور کلی جالب بود و من از اجرایی که ارائه می شد لذت بردم. هر دو بازیگر در نقش های خود به خوبی فرو رفته بودند . نمایش دکور مینیمالی داشت و همین سادگی تغییر دکور را راحت تر می کرد. همچنین در دو مورد شاهد پرش مخاطبین نمایش از صدای تفنگ بودم که خود نشان می دهد هنرمندان تا چه میزان قابل توجهی موفق به جذب مخاطبین نمایش و همراهی آنان با خود شده اند. همچنین از جمله نکات جالب این نمایش مشارکت دادن تماشاچی ها در بخش هایی از نمایش بود.

البته ،فکر میکنم این نمایش و نمایش هایی در این سبک، نمایش های همه پسندی نباشند درست مانند همه چیزهای دیگر . . . زیرا همانند دانه ای که پنهان در زیر خاک به انتظار جوانه زدن نشسته پیام این مدل نمایش ها هم در لایه هایی از دیالوگ و صحنه های مختلف مخفی شده و برای دریافت آن باید لایه ها را کنار زد و با لایه برداری آشنا بود. بنابراین اگر مخاطب به دنبال نمایشی با پیامی سر راست باشد تماشای این نمایش به کارش نمی آید.

در انتها برای همه عوامل ... دیدن ادامه ›› زحمت کش این نمایش آرزوی درخشش های بیشتر و بیشتر دارم و امیدوارم زندگی هیچ یک از مخاطبین خوب این نمایش همانند زندگی کلاید خالی از معنا نباشد. شاد، تندرست و در صلح باشید.