منظورم اینه که تقریبا هر بار که صحنه عوض میشد تو با شنیدن چند تا دیالوگ اول ، کل دیالوگ ها رو میتونستی پیش بینی کنی.
در ضمن دیالوگ ها حالت شعاری بدی داشت . اینکه شما هی شعار بدی بیا آدم باشیم ، بیا آدم باشیم ؛ به نظرم خیلی کار سختی نیست . ولی پروراندن داستان حول هسته ی انسانیت و آدم شدن به دور از شعار زدگی ، کار سختیه که متاسفانه تو این نمایش دیده نشد.