من هنوز مومنم به تو ..
و شاید بهترین نشانه اش همین روزه های سکوتم باشد ...
هر بار هق هق گریه های روزانه و شبانه ام شصت روز ، روزه ی سکوت ..
هرچند عمدی نبود..
.
.
زیر آن باران ها ، چه عاشقانه ها که از تو نگفتم
هر چند زیر باران عاشقانه سرودن کار سختی نیست..
اما باور کن، من اینجا در این کویر_ تن_ تبدارم، باز هم بی تو ، از تو سرودم!!
شعرهای کبود دفترم برای قلب خاکستری توست نازنین..