شبی که من رفتم در قسمت سیگار کشیدن، ملت داشتن ریسه میرفتن! انقدر متعجب بودم که بارها خم شدم ببینم نکنه پدربزرگ داره ادایی درمیاره که من نمیبینم (پشت مادر ماسکه بود. در حالی که من ردیف اول تقریبا وسط بودم).
اصلا برام قابل فهم نبود به چی دارن میخندن.

- خارج از ظرفیت حتا برای بهترین کار دنیا که وایلا هم باشه :)) و روی زمین نشوندن آدما حقیقتا بی احترامی به مخاطبه
- به خطر انداختن جون مخاطبه! حتا در یک سالن استاندارد این کار باعث میشه در صورت وقوع حادثه راه های عبور و مرور مسدود بشه و فاجعه رخ بده، من اصلا نمیدونم از نظر HSE چطور چنین اجازه ای به سالن ها داده میشه! هرچند عرض کردم در یک سالن با طراحی استاندارد، لبخند علی رغم ویژگی های مثبتش از نظر ایمنی استاندارد هم نیست.

- دقیقا به همین فکر میکردم که چرا برای خندیدن الکی نمیرن یه تئاتر کمدی انتخاب کنن.

دقیقا یکی از صحنه‌های ظاهرا خیلی خنده دار کار اونجا بوده و ما متوجه‌ش نشدیم :)) چون دیشب هم سر همین صحنه کلی خنده‌ی الکی سر داده شد من هم متعجب هی نگاه میکردم فکر میکردم چی شده که من نمیفهمم :)))

چرا پدربزرگ ادا در می‌آورد ولی برای من واقعا طنزی نداشت. هی نگاه می‌کردم هی به خنده‌ی تک.وتوک ملت گوش می‌دادم هی بیشتر می‌گفتم حتما من یه چیزیم هست که نمی‌خندم. :/ :))

من بار اولم بود می.رفتم لبخند و قشنگ هنگ گردم دو طبقه باید برم کف زمین برای دیدن یک اجرا :)) بی‌پدر رو هم برم و باز برم توی سیستم تحریمم خلاص شم از این سالن‌های داغون

مگه ویژگی مثبت هم داره؟ نه چشم‌نوازه، نه دلبازه، نه استاندارده، نه تهویه داره، نه منظمه، نه به حمل و نقل عمومی راه داره، نه در مسیر کم‌ترافیکه، نه طراحاش سلیقه و منطق داشتن.
آنچه خوبان همه دارند، لبخند تنها داره