دیشب فرصتی دست داد تا به تماشای نمایش ایرج، زهره و منوچهر بنشینم، اجرایی که از همان لحظات نخست، با هوشمندی کارگردان و انسجام اجرا مرا مجذوب خود کرد.

مهرداد آبجار عزیز در دورانی که کمدی‌های سطحی و هجو بازار را تسخیر کرده‌اند، نمایشی را روی صحنه برده که هم می‌خنداند و هم می‌اندیشاند. کمدی‌ای که از مرزهای ابتذال عبور نمی‌کند و در عین حال، مخاطب را از دل لحظات شیرین، به عمق معنا می‌برد.

موسیقی زنده، هماهنگی در حرکات، و بازی‌های درخشان—همگی یک تجربه کم‌نظیر را رقم زدند. در میان بازیگران، مهدی رکنی عزیز با اجرایی بی‌نقص، روح تازه‌ای به صحنه بخشید و بی‌شک یکی از نقاط عطف نمایش بود.

ریتم درست، روایت جذاب، و محتوای غنی باعث شد یک ساعت و نیم، نه‌تنها سرگرم‌کننده، که عمیقاً لذت‌بخش باشد.

سپاس از تمام عوامل این نمایش که چنین اثر ارزشمندی را به صحنه آورده‌اند.