آرامش می‌خواهی؟ حرفت را بزن! نه که دل بشکنی، نه که بی‌احترامی کنی! حرفی که باید را بزن و پاسخی که باید را بده و بدون کدورت و دلخوری و تردید، از مکان‌ها و ماجراها و آدم‌ها دور شو...
حرف‌های نزده و جواب‌های فرو خورده، می‌شوند اندوه، می‌شوند ناآرامی، می‌شوند خشم و قهر و فاصله گرفتن و دوست نداشتنِ آدم‌ها. به نفع خودمان و آدم‌هاست که همان لحظه حرف بزنیم، نه اینکه بعدا هزار دفعه با خشم و غضب، همان لحظه و ثانیه را تکرار کنیم و خودخوری کنیم و خود را بابت سکوت و خودداری نبخشیم و بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای از آدم‌ها و رابطه‌ها بیزار شویم.
باید به موقع حرف زد و واکنش درست داد و دفاع کرد تا "آرامش" در دسترس‌ترین اتفاق ممکن باشد.
گفتنی ها را که گفتی ، حال نوبت ِ
سکوت است.
فراموش نکن هنر خوب گوش کردن را ،چرا که آدمی از یک جایی به بعد فقط سکوت می کند، تبدیل به یک آدم آرام نشده است ؛ فقط خسته شده است ... دیدن ادامه ›› از جنگیدن!
آنجایی که منتظر جنگیدنش بودی ولی  فقط لبخند زد، بدان روزِ رفتنش نزدیک است.
فراموش نکن ،جنگ فقط نشان زجر و درد نیست ،جنگ گاهی فریادی از دوست داشتن است برای فهمیدن و فهماندن .
بگذارید آدم ها گریه کنند،هق هقشان گوش فلک را کر کند ،بگذرارید بنالند از داشته ها و نداشته هایشان،هرگز کسی را که میگرید را دعوت به سکوت نکنید و این (لبخند های سمی ) تاولی است بر روح پر درد .
ما فراموش کرده ایم که گاه نباید صبور بود و نباید لبخند بزنیم بر هر چه ما را رنجیده کرده است .
از هر جنگی نترس!
فقط حرف بزن .
بعضی از سکوت ها از جنگ هم ترسناک ترندو بعضی از لبخندها از سم کشنده تر .......
آرام باش ،به چیزی فکر نکن و به مسیرت ادامه بده.هرکجا زمین خوردی بلند شو و خودت را بتکان