کار بسیار زیبایی بود.

نوع نگاه کارگردان به این اثر رو خیلی دوست داشتم. در عین اینکه سرگرم می شدم و نمایش دارای فرم زیبایی بود، مخاطب رو هم به فکر فرو می برد. این رعایت تعادل در هنر همیشه برای من جذاب بوده.

بازی عرفان صالح در نقش راوی رو خیلی دوست داشتم. با توجه به اینکه فقط نقش راوی رو نداشت و جاهایی نقش های دیگه رو هم بازی می کرد، مسئولیت سنگینی روی شونه ش بود که از عهده ی این بار سنگین براومد. حضور زنده ای داشت؛ حتی در مواقعی که تماشاچی ها هم احساساتی می شدند و واکنش نشون می دادند به راحتی با بداهه ای مناسب لحظه از اون موقعیت به نفع نمایش سود می برد. واقعا دستش ... دیدن ادامه ›› درد نکنه.

یه جا طنابی که بازیگرا باید می کشیدند پاره شد و فقط یه بازیگر می تونست اون طناب رو بکشه. طبیعتا حالا که یک شخصیت در حال طناب کشیدنه باید طوری بازی کنه که انگار داره زور سه برابر می زنه که اتفاقا بازیگر (محمدرضا هوشمند) در اون لحظه به درستی این کار رو انجام داد. این قدرت بداهه ی بازیگر به من نشون داد که این کار تمرین شده ست و حاصل زحمت با دقته که بازیگر از یه اتفاق غیر مترقبه استفاده می کنه و حتی کار رو زیباتر هم می کنه.

به امید موفقیت روزافزون برای همه ی عوامل