دیشب به دعوت دوست عزیز و فرهیخته آقای حجارزاده به تماشای نمایش جوادیه نشستم. این نمایش شامل چهار مونولوگ نسبتا طولانی است که توسط چهار بازیگر احرا می شود. به روی صحنه بردن چنین نمایشی به عنوان اولین کار الحق جسارت میخواهد چرا که کلا اجرای مونولوگ و همراه نگه داشتن مخاطب بسیار سخت است. در بعضی قسمتها پخش موسیقی های نوستالژیک همراهی مخاطبان را به همراه داشت که حس خوبی منتقل میکرد. کمی ریتم نمایش در سه مونولوگ ابتدایی کند بود که اکر ریتم بالاتری میداشت مخاطب همراهی بیشتری داشت. اما مونولوگ آخر با بازی بسیار خوب امیر عباس حیدری و بداهه پردازی ها و ارتباط گیری های خوبش با تماشاچی بسیار خوب از آب در آمده بود.
جوادیه سفری است به دهه شصت و برای ما یاداور روزهای تلخ شیرین گذشته بود.
خسته نباشید میگم به همه عوامل بالاخص اقای حجارزاده و امیدوارم این راه را با انرژی بیشتری دنبال کنند