دیروز توبالکن سینما آزادی فیلم رودیدم ...قبل هر اظهار نظری در مورد فیلم باید بگم خیلی کیف داره فیلم روتوسینما ببینی همین جوری بیخ تابیخ وگوش تا گوش آدم نشسته باشه توسالن .. اواسط واواخردهه شصت که مامان وبابام سینما میبردنم فقط همچین صحنه هایی رو دیدم ودیگه برام تکرارنشده بود تا دیروز ...
دو_همه فیلم به نظرم تودیالوگ شهریار به احمد خلاصه میشه :
نمیشه که یه پا این ور جوب ویه پا اون ور جوب ...یه موقع این جوب گشاد میشه ...