زیاد عجیب نیست پسر حاج کاظم ِ آژانس شیشه ای یا همون آسِد رضای طلا و مس دهلیز رو کارگردانی کرده باشه.. بهرحال دستیار اول فریدون خان ِ جیرانی ، فرزاد موتمن ، محمد حسین لطیفی ، احمدرضا معتمدی و چند نفر دیگه بودن خودش کلی تجربه اندوزیه..!

بهروز شعیبی.. اولین باری که شناختم ش آسِدرضا ی طلا و مس شده بود.. طلبه ی جوونی با کلی مشکلات زمانه ای و مردمی... کاراکتر اصلی یک فیلم ساده و بی ادعا اما فوق العاده دلچسب و قوی.. نمره ی قبولی گرفت.. هم فیلم و هم آسِدرضا ی داستان..

دهلیز کار ِ تمیزیه.. ازهر نظر که بخوای نگاه کنی.. از انتخاب بازیگر گرفته تا انتخاب لوکیشن ها.. شاید اولین باری که خوندم قراره رضا عطاران نقشی متفاوت تو دهلیز داشته باشم زیاد خوشم نیومد.. به هر حال رضا عطاران جزو افرادیه که نمی شد براش غیر طنز نقش دیگه ای رو متصور بود (یه سری آدمها هستن که از دیدنشون خود بخود آدم خنده ش می گیره).. ولی بعد از دیدن کار واقعا سوپرایز شدم..! رضا عطاران مال ِ این نقش بود.. مخصوصا سکانسی که داشت برای امیرعلی اعتراف می کرد.. " ما آدم بزرگا تو عصبانیت بعضی وقتا یه کارایی می کنیم که جبرانش خیلی سخته " یا تو سکانس معذرت خواهی امیرعلی از همسایه که داشت به امیرعلی می قبولوند که میشه گاهی اون چیزی که انتظار می ره نباشه.. یا ترس و دودلی ش تو سکانسی که رفت جلو خونه ی خانواده ی شاکی.. واقعا عالی بود رضا ... دیدن ادامه ›› عطاران.. هانیه توسلی هم چیزی بود که انتظارش رو داشتم.. بعد از شبهای روشن کار ِ خوبی از هانیه ندیده بودم.. البت تک و توک مثل ندارها و آقا یوسف..! به هر حال یه اتفاقی باید بیدارش می کرد و این اتفاق رو بهروز شعیبی رقم زد.. هانیه توسلی کاملا یک مادر و یک همسر فداکار بود.. احساسات این مادر کاملا به من القا شد.. واقعا تو جشنواره ی امسال نتیجه بازی خوب ش رو دادن.. من نمی دونم چی بگم در مورد محمدرضا شیرخانلو.. فقط می تونم بگم هیچوقت فکر نمی کردم یک بچه ی 6 7 ساله اینقدر من روتحت تاثیر بازیش قرار بده.. یک بچه ی بازیگوش که بعد از شوک شدن ش فوق العاده خوب رفت تو نقش و خیلی خوب گوشه گیر شد و بعد از گذر و کنکاش تو حقیقت وارد زندگی اصلی و واقعی شد و خوب بار اصلی فیلم رو به دوش کشید.. من تبریک می گم به بهروز شعیبی و مخصوصا استاد خوبم علی سرابی.. واقعا نقش گرفتن از بچه ها کار سختیه ولی امیرعلی فوق العاده بود.. به نظر من سکانس آخر فیلم و صحبت ش با مادر شاکی خیلی تاثیر گذار بود.. آفرین امیر علی..

علی سرابی.. انتخاب بازیگران و همچنین بازیگردانی شون خروجی خوبی داشت.. از سه نفری که گفتم گرفته تا تک سکانس عالی ِ مهدی صباغی (که البته کمی شبیه زمان لرزه ش بود) و سکانسهای سعید چنگیزیان و افسانه چهره ازاد.. در مورد شاهرخ فروتنیان و نگار خانم عابدی هم چیزی نمی گم چون همیشه همونی اند که باید باشن..

یک فیلم خوب از تیتراژ ابتدایی ش مشخص می شه.. و این کار تیتراژ ِ بسیار خوب و گیرایی داشت.. همین که شروع فیلم پایان ِ فیلم بود یک حرکت بسیار زیرکانه و هوشمندانه از کارگردان و مشاور هاش بود که تونست داستان رو خوب معلق نگه داره.. فیلم برداری ِ کار بسیار خوب بود ، لوکیشن ها فوق العاده بودند و دکوپاژها هم بموقع.. این یک تیم قوی رو می طلبه که خروجی کار نشون از این داره.. البته این کار یک سری ضعف های خیلی کوچیک هم داشت.. یه قسمت هایی از کار حوصله سر بر بود و کلیشه ای.. مثل بریدن دست شیوا موقع کار.. می شد بعضی از پلانها و حتی سکانس نباشه.. ولی در کل فیلم با شخصیت و راضی کننده بود.. من به شخصه خوشحالم که امسال فیلمهای خوبی اکران شده.. بعد از حوض نقاشی به نظرم این کامل ترین کاری بود که من دیدم.. ممنونم از بهروز شعیبی نازنین..

پ.ن: از سکانسهای واقعا خوب کار که من رو خیلی جذب کرد سکانس فوتبال بازی کردن امیر علی و پدرش بود. سکانسی که من کاملا محو ِ ش شدم.. شوق پدر داشتن رو معنی می کرد.. اینقدر تاثیرگذار بود که اون لحظه من دلتنگ پدرم شدم و بعد از دیدن کار باهاش تماس گرفتم تا لذت پدر داشتن رو دوباره درک کنم..

سپاس