میر مصلوب


صلیب بر دوش
ایستاده بود
میان هیاهوی خوابگردان مست
آن روبرو
جمع شده بودند
کرور کرور
وز وز کنان
چون زنبورانی میان کندوی عسل
سیگاری در دست
پک می زدند و می گفتند:
«حیف شد، خوب حرف می زد.....»