درود

نیمه آغازین فیلم کشدار و کسل کننده جلو میره ولی در نیمه دوم فیلم پیچیدگی های داستانی فیلم رو سرپا نگه می داره.معمولا کاراکترهای فیلم های آقای فرهادی خاکستری (هم بد و هم خوب) هستند ولی تو این فیلم شخصیت احمد خیلی خوب بود و این توی ذوق می زد.
به نظرم مضامین مطرح شده در این فیلم بیشتر در سطح باقی می مونن و لایه های عمیق تری تو فیلمنامه براشون در نظر گرفته نشده.کمی هم این مضامین و پرداخت به اونها توی فیلم های آقای فرهادی داره خیلی تکراری و کلیشه میشه.امیدوارم آقای فرهادی مثل آقای کیمیایی نشه.
منتظر کارهای زیباتر و بهتر از آقای فرهادی می مانیم . . .

بدرود