نقش حاشا


دیوارها هی قد می کشند
و نقش حاشا می زنند
نگاه های منتظر را ؛
زمانی که
کوچه دامنش را
فرش ستاره می کند
مادر دلش می گیرد
« و کفش های من هی پشت در
پا به پا می شوند »
تو را به خدا ،
این بار کوتاه بیا
نگاهم را حاشا مکن !