در کل البته میتونست خیلی فیلم جذابی بشه و مخاطب رو میخکوب کنه اما بدلیل صحنه های متناقض اتفاقای غیرقابل باور موردها و صحبت های گنگ و هم چنین مطالبی ک اصن احتیاجی ب گفتنشون نبوود تبدیل ب فیلمی شده ک هر لحظه ای دست از دیدنش بکشی هیچ چیز از دست نمیدی. در واقع جلوی ضررو از هر جا بگیری منفعته
اگه میخوای فیلمی ببینی ک تدوین نداشته باشه (البته نسبت ب بقیه ضعف ها تدوینش ی نقطه قوت محسوب میشه) بازیگری های بسیار ضعیفش خستت کنه (ب قدری ک حتا بازی حمید فرخ نژاد هم ب طرز عجیبی نامطلوبه) دیالوگ هایی داشته باشه ک اگه ی بچه مینوشت قوی تر بود و در آخر کارگردانی خیلی سطح پایینش آزارت بده قطعن «بشارت» فیلم مورد علاقه ی شماست
تناقض ها و صحنه های گنگ فیلم ب قدری اذیت کنندس ک میخواستم تو سینما داد بزنم: «چرا اینطوری میکنه؟».
و جمله آخر: این فیلم حتمن شما رو ب سطحی میرسونه ک با خودتون بگین فقط وقت و پولمو تلف کردم