خالی باشید از این دو:)

با گوش دادن قطعه سوم این نوشته به ذهنم اومد :

و غمگنانه ترین ترانه تمرین نبودنت ، آنگاه که دیدگانم مسکوت راهی که تو را می خواند مانده اند. بگذار نغمه ها مرا از حجم خالی و سرد نبودنت پر کنند زیرا که می دانم دیگر بار آنجا که تو را گم کردم باز نخواهم یافت !

ممنونم مونا جان:)
حس دلتنگی و غمی که در واژه به واژه این متن مستتره انگار ترجمان حس خود منه. اگه اجازه بدی من این نوشته رو توی متن خودم بگنجونم. میشه لطفا؟:)