گورستان

باید سنگین‌تر راه رفت
و لیوان شربتِ لیمو را
آرام آرام نوشید
بگذار چشم
شکوفه‌های گیلاس
کاجِ سبز را بچشد
انتهای این جاده
گورستان است
شاعر: ناهید حکیمی – کتاب چنگ شکسته